Rolnictwo regeneratywne - mało znane, choć często stosowane

Rolnictwo regeneratywne — definicja i początki

Rolnictwo regeneratywne, zwane również rolnictwem węglowym, to podejście do uprawy roślin i hodowli zwierząt, które skupia się na:

• zwiększaniu zdrowia ekosystemów rolniczych,
• odtwarzaniu gleby,
• promowaniu zrównoważonej produkcji żywności.

Termin ten po raz pierwszy został użyty około 30 lat temu, kiedy to rolnicy z USA i Australii zmagali się z problemem wyjałowionej i twardej gleby wskutek ciągłej uprawy kukurydzy. Ratunkiem okazał się powrót do tradycyjnych metod. Zaczęto wykorzystywać nawozy zwierzęce, płodozmian, ograniczono również używanie środków ochrony roślin.

Rolnictwo regeneratywne — przykłady stosowanych praktyk

Niektórzy rolnicy stosują zasady rolnictwa regeneratywnego, mimo że tego nie deklarują. Przykładowo: ograniczenie zużycia nawozów mineralnych podyktowane jest ich wysoką ceną lub niedoborem.

Jakie są inne zasady stosowane w przypadku rolnictwa regeneratywnego? Wymienić można chociażby szereg działań, mających na celu zachowanie i poprawę struktury gleby. Jest to:

• uprawa bezorkowa,
• kompostowanie i inne techniki mające na celu wzbogacenie gleby materią organiczną,
• stosowanie technik redukujących erozję gleby, np. mulczowanie,
• stosowanie pasów kwietnych w trakcie uprawy.

Rolnictwo regeneratywne to również szansa na przeciwdziałanie negatywnym skutkom suszy. Aby efektywnie wykorzystywać zasoby wodne, można:

• stosować nawadnianie kropelkowe,
• wykorzystywać zbiorniki do zbierania deszczówki,
• stosować techniki poprawiające retencję wody w glebie.

W ocenie ekspertów z portalu agronomist.pl brakuje rzetelnych opracowań, które mogłyby być źródłem wiedzy dla rolników. Być może przyczyniłoby się to do szerszego upowszechnienia wymienionych wyżej zasad rolnictwa regeneratywnego.