W lipcu 1924 roku Śląski Urząd Wojewódzki w Katowicach ogłosił konkurs na projekt gmachu szkoły i domu mieszkalnego dla nauczycieli Gimnazjum Polskiego w Bielsku. Nowy szkolny gmach liczyć miał 1500 metrów kwadratowych powierzchni (ostatecznie budynek był znacznie większy) i dysponować nie tylko salami lekcyjnymi, ale także biblioteką, laboratoriami, salą gimnastyczną, basenem, a nawet obserwatorium astronomicznym.

W jego sąsiedztwie zaplanowano boiska sportowe. Tak więc od początku nowa szkoła miała być placówką oświatową z najwyższej półki i pod względem oferowanych warunków kształcenia zdecydowanie przewyższać funkcjonujące w Bielsku szkoły niemieckie.

Kamień węgielny pod nową inwestycję wmurowano 24 czerwcu 1925 roku. Do końca roku budynek był w stanie surowym, a w następnym roku rozpoczęto prace wykończeniowe, które kontynuowano w roku 1927.

We wrześniu 1927 roku szkoła była gotowa na przyjęcie uczniów, ale jeszcze nie w pełni wykończona i wyposażona. Ten ostatni etap prac jeszcze trochę trwał, choć nauka w Polskim Gimnazjum szła już pełną parą. Nowa bielska szkoła miała 3109 metrów kwadratowych powierzchni i 51102 metrów sześciennych kubatury. Kosztowała gigantyczną kwotę 3 350 000 zł.

W ówczesnej prasie polskiej nie szczędzono nowej szkole słów pochwały, a nawet zachwytu. Określano ją wręcz mianem najpiękniejszej szkoły w Polsce! I nie było w tym wcale propagandowej przesady.

W artykule wykorzystano fragmenty monografii I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika autorstwa Sławomira Horowskiego.