Pani Zofia była jedyną córką Marii i Ferdynanda Zborowskich. Uczyła się w szkole urszulanek, maturę zdała w 1939 r. Dalszą jej naukę przerwał wybuch II wojny światowej. Trudne czasy okupacji zmusiły ją do podjęcia pracy w przedsiębiorstwie handlowym we Lwowie. Wtedy też wyszła za mąż za Erwina Brożka.
Z ukochanego Lwowa w 1945 r. zostali przymusowo wysiedleni wraz z 2-letnim synem i rodzicami, zostawiając nowo wybudowany dom i cały majątek. Zamieszkali w Bielsku, rodzinnym mieście męża.
Pani Zofia podjęła przerwaną naukę, studiując w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach; dyplom z wynikiem bardzo dobrym otrzymała w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie.

Pokochała Bielsko-Białą, żyjąc i pracując bardzo aktywnie. Tu urodziła drugiego syna. Pracowała w Technikum oraz Liceum Handlowym i Ekonomicznym w Bielsku-Białej. Kierowała Zaocznym Technikum Kolejowym w Bielsku-Białej. Współpracowała z Ministerstwem Oświaty i Szkolnictwa Wyższego. Aktywnie działała w Związku Nauczycielstwa Polskiego. Była przewodniczącą i prezesem szkolnych organizacji ZNP.

Za pracę zawodową i społeczną Zofia Brożek otrzymała wiele odznaczeń: Złoty Krzyż Zasługi, Złotą Odznakę ZNP, Złotą Odznakę - Zasłużony Pracownik Handlu, Nagrodę Ministra Oświaty i Wychowania.

Państwo Brożkowie w małżeństwie przeżyli 75 lat, obchodzili wspólnie Brylantowe Gody. Jubilatka ma dwie wnuczki i trzy prawnuczki. Jest zawsze radosna, towarzyska i niezwykle żywotna. Jako rodowita lwowianka z nostalgią wspomina swoje młodzieńcze lata.