Petr Zelenka to jeden z najwybitniejszych czeskich reżyserów. Urodzony w 1967 roku należy do średniego pokolenia czeskich filmowców. Studiował na Wydziale Filmowym i Telewizyjnym Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze (FAMU).

Jego debiut reżyserski to film „Mňága-happy end” z 1996 roku, mniej w Polsce znany. Jednak już późniejsze filmy zdobyły sobie zarówno u nas, jak i w Europie wierną publiczność. W 1998 powstał film „Guzikowcy” („Knoflíkáři”) nagrodzony między innymi czterema Czeskimi Lwami (w kategoriach: najlepszy film, scenariusz, reżyseria i aktor drugoplanowy).

Główne wątki tematyczne dotyczą tu problemów charakterystycznych dla twórczości Zelenki - roli przypadku w życiu człowieka, niezwykłych splotów zdarzeń i ludzkich losów, kwestii odpowiedzialności za własne czyny i możliwości wpływania na rzeczywistość oraz relacji między ludźmi.

Ten ostatni temat dominuje w dwóch innych filmach: w „Samotnych” („Samotáři”), film zrealizowany wspólnie Davidem Ondříčkiem, Petr Zelenka był autorem scenariusza; 2000; oraz w „Opowieściach o zwyczajnym szaleństwie” („Příběhy obyčejného šílenství”, 2005). Bohaterowie wikłają się w relacjach, wyobrażeniach o sobie samych, o innych ludziach, o miłości…

Zelenka pokazuje historie, które tylko z pozoru wyglądają na absurdalne czy przerysowane. W istocie w jakimś stopniu przydarzają się każdemu z nas. To opowieści o braku miłości albo jej niezrozumieniu, o potrzebie bliskości i jednocześnie skłonności do ranienia innych, o tym jak bardzo potrzebujemy siebie nawzajem i jak mocno się odpychamy, ale i o niezwykłości w zwyczajnym życiu. W jednym z wywiadów Petr Zelenka powiedział: „Myślę, że tak ten świat jest urządzony, że z jednej strony rządzi się pewną racjonalnością, a z drugiej czymś nieracjonalnym. Im bardziej będziemy się chcieli do tego zbliżyć, im bardziej będziemy to pokazywać w filmach - tym lepiej”.

Filmy te, określane często jako komedie, śmieszą, ale wywołują też u widza potrzebę postawienia sobie pytania, na ile on sam mógłby być bohaterem tych historii. W tym sensie Zelenka nie pokazuje rzeczywistości związanej z historią i realiami jednego konkretnego kraju - jego twórczość ma wymiar zdecydowanie uniwersalny.

Reżyser zapowiedział odczytanie fragmentu polskiego tłumaczenia swojej nowej sztuki „Dabing Street”.