Górom poświęcił 70 lat życia. Za nami benefis Jana Mikulskiego

Jubileusz zorganizowało Towarzystwo Miłośników Ziemi Bielsko-Bialskiej wraz z Akademickim Kołem Przewodników Górskich w Bielsku-Białej, którego jubilat jest członkiem honorowym. Benefis prowadził dziennikarz z Żywca Krzysztof Staszkiewicz, kolega Tadeusza Mikulskiego. Gośćmi byli reprezentanci przewodników beskidzkich z Andrychowa, Wadowic, Oświęcimia i Żywca, ponadto przedstawiciele Babiogórskiego Parku Narodowego, Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Bielsku-Białej, szef Beskidzkiej Grupy Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego oraz przedstawiciele Komendy Hufca Związku Harcerzy Polskich w Bielsku-Białej. Wszyscy złożyli jubilatowi życzenia urodzinowe dobrego zdrowia i samopoczucia oraz podziękowania za wieloletnią współpracę. Wiele życzeń od znajomych i przyjaciół jubilat otrzymał też listownie.

Życiorys Tadeusza Jana Mikulskiego

Tadeusz Jan Mikulski urodził się przed prawie 90 laty w Białej Krakowskiej w patriotycznej rodzinie nauczycielskiej. Ukończył Gimnazjum im. Adama Asnyka w Białej. Po małej maturze uzyskanej w 1951 roku rozpoczął naukę na wydziale budowy maszyn bielskiej Państwowej Szkoły Przemysłowej oraz trzyletni bielski Instytut Muzyczny w klasie fortepianu. Po trzyletnim nakazie pracy był kierownikiem biura oddziału PTTK, a następnie przez 20 lat pracował w wapienickiej Fabryce Pił i Narzędzi Globus, przy której założył istniejące do dziś Koło Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego nr 14 w Bielsku-Białej. Później pracował w Ośrodku Szkoleniowo-Wypoczynkowym Klimczok w Szczyrku.

Organizował liczne wycieczki krajoznawcze, złazy, zloty, rajdy, czy branżowe imprezy masowe. Zapoczątkował edycję ogólnopolskich Górskich Rajdów Narciarskich Metalowców, organizował imprezy dla dzieci i młodzieży szkolnej. Prowadził niezliczone kursy dla przewodników i pilotów wycieczek. Współorganizował spotkania, odczyty, prelekcje, konkursy przyrodnicze, krajoznawcze, imprezy narciarskie, turystyki kwalifikowanej: nizinnej, górskiej, wysokogórskie wycieczki piesze.

W 60-letniej służbie górskiego przewodnictwa został ratownikiem Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, przodownikiem turystyki górskiej w pasmach południowej i zachodniej Polski, przewodnikiem GON, przodownikiem turystyki narciarskiej i strażnikiem Straży Ochrony Przyrody. Znakował beskidzkie szlaki turystyczne. W latach 70. XX wieku Tadeusz Mikulski przyczynił się do zorganizowania służby przewodnickiej na terenie Państwowego Muzeum w Oświęcimiu, obecnego Auschwitz-Birkenau.

W górach było i jest wszystko to, co ukochał. Beskid Żywiecki i cała Żywiecczyzna to jego ukochany żywioł. Przez długoletnie ekstremalne obcowanie z górami nabył dużo doświadczeń oraz uprawnień w zakresie turystyki górskiej i narciarstwa. Zawsze szczególną uwagę zwracał na skuteczne utrzymanie bezpieczeństwa w górach.

Pełnił funkcje społeczne we władzach organizacji turystycznych, w organach wojewódzkich i samorządowych. Jako kwalifikowany przewodnik przez 24 lata był prezesem Komisji Przewodnickiej PTTK, najpierw wojewódzkiej, potem regionalnej w Bielsku-Białej. Prezesował Kołom Przewodników Beskidzkich PTTK w Bielsku-Białej i Szczyrku. Pełnił funkcję prezesa Koła Przewodników Górskich przy Grupie Beskidzkiej Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Sprawował stale dyżury w stacjach GOPR. Brał udział w wielu akcjach ratunkowych.

Przed 15 laty powołał i dotąd jest prezesem Polskiego Stowarzyszenia Przewodników Górskich w Bielsku-Białej. Społeczne funkcje pełnił też w komisjach centralnych władz PTTK. Przez dwie kadencje był nie tylko członkiem Komisji Turystyki Narciarskiej Zarządu Głównego PTTK w Krakowie, lecz także Komisji Przewodników Turystycznych Zarządu Głównego w Warszawie.

W Szczyrku, przez kilkanaście lat, prowadził szkołę przetrwania i Szkołę Bezpieczeństwa w Górach dla terenowych przewodników beskidzkich z czterech ościennych województw południowych. Współpracował w zakresie pogłębienia wiedzy licencjonowanych przewodników z dyrekcjami parków narodowych - babiogórskim, pienińskim i w Bieszczadach.

Był również członkiem komisji egzaminacyjnej dla Górskich Przewodników Beskidzkich przy Śląskim Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach. Prowadził nieprzeliczone letnie, zimowe wycieczki dla dzieci, młodzieży, osób niepełnosprawnych i starszych. Do dziś pielęgnuje pamięć o zasłużonych górskich przewodnikach, ratownikach, narciarzach, których już nie ma. Wskrzesił pamięć o Konfederacji Barskiej, ściśle związanej działalnością z Białą.

Pod wpływem rodziców chrzestnych, czyli matki chrzestnej i ciotki z przybocznej drużyny harcerek Olgi Małkowskiej i wujka lwowskiego profesora podczas wojny związał się z ruchem skautingu. Po reaktywacji Związku Harcerstwa Polskiego pełnił w nim różne funkcje - od drużynowego, szefa służby łączności w Komendzie Chorągwi do komendanta obozowisk i zimowisk. Posłuszny prawu harcerskiemu jest Harcerzem Rzeczypospolitej w stopniu instruktorskim podharcmistrza. Dotąd jest zapraszany na spotkania kręgu instruktorów przy Beskidzkim Hufcu ZHP w Bielsku-Białej. W miarę możliwości opiekuje się też nadal innymi zasłużonymi ludźmi i kombatantami wojennymi.

Tadeusz Mikulski zaprojektował również wiele pamiątkowych odznak - np. odznakę regionalną Zasłużonego Przewodnika Beskidzkiego, organizacyjną Polskiego Stowarzyszenia Przewodników Górskich oraz plakietki licznych imprez turystycznych.

Aktualnie posiada mnóstwo kwalifikowanych uprawnień przewodnickich - górskich, terenowych po Katowicach i Górnośląskim Okręgu Przemysłowym, instruktorskich, ratowniczych, także jako znakarz szlaków beskidzkich, przodownik turystyki górskiej i narciarskiej. Za działalność na rzecz górskiej turystyki, narciarstwa, ratownictwa i ochrony przyrody Tadeusz Mikulski uzyskał liczne wyróżnienia państwowe, resortowe, wojewódzkie, organizacyjne PTTK, GOPR, przewodnickie i szereg dyplomów. Między innymi odznaczono go Srebrnym Krzyżem Zasługi, dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Zasłużonego Działacza Turystyki, Złotą Odznaką za Zasługi dla Województwa Śląskiego. W 1960 roku otrzymał Górską Odznakę Turystyczną PTTK z numerem 2 za wytrwałość. Jest członkiem honorowym Polskiego Stowarzyszenia Przewodników Górskich, Akademickiego Koła Przewodników Górskich przy bielskiej ATH i Koła Przewodników PTTK w Oświęcimiu.

Z okazji Światowego Dnia Turystyki i 60-letniej służby w charakterze przewodnika górskiego 26 września 2012 roku w Książnicy Beskidzkiej z rąk prezydenta miasta Bielska-Białej Jacka Krywulta jubilat otrzymał specjalne wyróżnienie. 17 listopada tegoż roku, w czasie obchodów 60-lecia działalności Grupy Beskidzkiej GOPR, władze naczelne GOPR w Zakopanem podziękowały mu w formie pamiątkowej patery za 50-letnią służbę ratowniczą.

Od kilkunastu lat, nieodpłatnie, na prośbę Towarzystwa Miłośników Ziemi Bielsko-Bialskiej, przy dużej frekwencji słuchaczy, wygłosił ponad 25 prelekcji. Mówił o turystyce, historii oraz o nieżyjących wybitnych osobowościach związanych z dwumiastem pod Szyndzielnią i Beskidami, m.in. o gen. M. Zaruskim, gen. J. Kustroniu, kpt. A. Kunickim Rayskim, obozowym bokserze T. Pietrzykowskim, pielęgniarce E. Lohman, pułkowniku Janie Wawrzyczku ps. Sosience, a także o terenowym znakarstwie i bezpieczeństwie na szlakach górskich. Od lat 80. ubiegłego wieku wraz z Polskim Czerwonym Krzyżem, Górskim Ochotniczym Pogotowiem Ratunkowym, latem i zimą propagował chodzenie po górach po zdrowie ze wspomagającymi kijkami, tym samym wyprzedzając obecną modę na nordic walking.

Przez ponad 70 lat dwie priorytetowe dziedziny - turystyka i harcerstwo leżały w kręgu jego najintensywniejszych zainteresowań i zająć. Osiągnął w nich efekty, które były dla niego możliwe i wymarzone. Nadal żyje pełnią życia aktywnego seniora. Przy czym jest człowiekiem prawym, mądrym, prowadzącym spokojny styl życia, myśli pozytywnie, raduje się ze spotkań z przyjaciółmi.