Niedzielny koncert rozpoczął się od długiego klawiszowego intro. Wstęp z wolna przerodził się w utwór Shine on you crazy diamond, przebój od którego zaczynała się płyta PULSE (tą trasą był inspirowany bielski koncert). Krakowski (oraz trochę cieszyński) zespół zgrabnie łączył najstarsze utwory, pochodzące jeszcze z lat 60. (Astronomy domine) z późniejszymi hitami (High hopes, Learning to fly). Jak mówił wokalista, w zasadniczej części koncertu zespół świadomie zagrał bardzo mało utworów z płyty The wall ("przez ostatnie dwa lata graliśmy koncerty, na których odgrywaliśmy całą płytę")

Po kilkudziesięciu minutach, na scenie pojawił się oczekiwany i owacyjnie witany przez widzów Marek Raduli, gość specjalny koncertu, jeden z najlepszych polskich gitarzystów. W kilku utworach dał prawdziwy popis swoich możliwości, brzmienia i muzycznego smaku, przymykając przy tym lekko oczy, bo po chwili uśmiechać się z zadowoleniem po pozostałych muzyków (albo do samego siebie:)).

Do znakomicie grających instrumentalistów trzeba dodać gustowne efekty świetlne i koło w którym były wyświetlane animacje. Każdy mógł znaleźć coś dla siebie - solówki, dialogi gitar, damskie wokalizy, brzmienia uzyskiwane na vintage'owych piecach gitarowych i często zmienianych instrumentach. Na scenie chwilami grało 11 osób (klawiszowiec, sekcja rytmiczna, wokalista, trzej gitarzyści, trzyosobowy damski chórek i saksofonista).

Wish you were here, Another Brick in the wall, Run like hell - zabrzmiały w części finałowej, a zadowolona publiczność wielkimi brawami na stojąco podziękowała muzykom za trzygodzinny koncert.