Teksty:
1. Leon Joachimowicz, Sceptycyzm grecki (fragm.)
2. Adam Krokiewicz, Sceptycyzm grecki (fragm.)

Wprowadzenie: Artur Pałyga

Sceptycy proponują zawieszenie sądu. Nie musisz niczego twierdzić. Nie musisz być do niczego przekonany. Nie musisz zajmować stanowiska. Twierdzenia i przekonania obalają się nawzajem, dlatego dogmatycy nigdy nie będą spokojni. Najlepiej jest po prostu powściągnąć. Dopiero wtedy osiągnie się szczęście.

Pisze Sekstus Empiryk: "Celem sceptycyzmu jest niewzruszoność, a w sprawach nieuniknionych - umiarkowane odczuwanie. Gdy sceptyk zaczął filozofować, by poddać przedstawienia ocenie i dowiedzieć się, które są prawdziwe, a które fałszywe, natrafił na sądy o równej wadze. A gdy nie mógł ich ocenić powściągnął sąd. Gdy zaś powściągnął sąd, niejako z przypadku dołączyła się niewzruszoność".

Wydaje się, że żadna spośród starożytnych filozofii nie jest tak obca dzisiejszej kulturze wyrażania zdecydowanych i natychmiastowych opinii i twierdzeń, jak sceptycyzm. Jest odległa również z powodu postulowanego przezeń celu ludzkiego życia. Któż dziś najwyższe szczęście możliwe do osiągnięcia przez człowieka upatrywałby w apatii? Apatię sceptycy rozumieli, jako całkowite znieczulenie na ludzkie sprawy, uczucia, namiętności, działania. Obojętność jako ideał, do którego należy dążyć, jest, według sceptyków, zgodny z naturą.

mp / bielsko.info