[FOTO] Tomasz Madzia Guitar Experience - Niezapomniane Widowisko Muzyczne

Zapraszamy na relację z tego wydarzenia

Wybiła godzina jedenasta, sala zapełniła się w stu procentach, światła przygasły, a z głośników rozległ spokojny głos głównego aktora rozpoczynającego się spektaklu - Tomka. Nic nie zwiastowało zatopionej jeszcze w ekranach telefonów publiczności tego co się zaraz wydarzy. Pierwsze dźwięki niczym grom wspomniany w pochodzącej z repertuaru Rising Force kompozycji (zagranej zresztą podczas koncertu) rozdarły elegancką salę BCK. Sam byłem swego czasu regularnie koncertującym gitarzystą rockowym, mam pewne pojęcie w temacie brzmienia koncertowego i od razu w głowie pojawiła mi się myśl - jest głośno, jest potężnie, ale jest selektywnie. Początkowo miałem tylko wrażenie, że mimo iż oczywistym było, że Tomek jest gwiazdą tego show to jednak odrobine zbyt wyraźnie jego partie górują nad resztą zespołu (zwłaszcza w kompozycjach z wokalem), jednak po kilku pierwszych utworach to uczucie zanikło.

Jako gitarzysta byłem pod wrażeniem umiejętności całego zespołu, oczywiście ze wskazaniem na jego lidera (jeżeli tak wyborny gitarzysta jak Marek Polakowski jest gitarzystą wspierającym to wiele mówi o kunszcie Tomka). Uważam także, że cały koncert był bardzo spójnym, przemyślanym i dopracowanym widowiskiem. Szybkie gitarowe kompozycje zarówno te znane z krążków takich wirtuozów gitary jak Joe Satriani, Steve Vai, Steve Lukather, czy Yngwie Malmsteen, ale także te autorskie, mieszały się z rockowymi szlagierami i spokojniejszymi akustycznymi chwilami wytchnienia. Idealna równowaga przystępnego dla przeciętnego widza show i gitarowego sportu ekstremalnego, zarezerwowanego raczej dla koneserów tego instrumentu. Jedyne czego Tomkowi nie wybaczę to zagrania Sweet Child O’Mine - pół żartem, pół serio, zawsze powtarzam, że tylko w wykonaniu Slasha ten utwór brzmi jakkolwiek (może to kwestia ilości promili we krwi…).

„Here I am ! Rock you like a hurricane !”

Tak właśnie, jak w utworze Scorpions zachowywał się Tomek na scenie - pewny siebie, uśmiechnięty, skupiony, mimo tak trudnego materiału żywiołowy i energiczny. Nie zabrakło w trakcie koncertu także osobistych wspomnień, podziękowań i wspominek, zwłaszcza przy okazji odgrywania tytułowej kompozycji z autorskiej płyty Tomka - „Dreamer”, jednak te przerywniki były podane przez mistrza ceremonii ze smakiem i w żadnym wypadku nie sprawiły, że koncert stał się swego rodzaju ckliwą laurką i pomnikiem samego siebie. Nie było czasu na nudę, kolejne kompozycje, świetna gra świateł i szczerość porywały każdego na widowni. O tej szczerości warto napisać więcej. Tomek to człowiek sympatyczny i pełny pasji. Szczególnie jego reakcja na drobny problem techniczny (awaria systemu bezprzewodowego) sprawiła, że cała sytuacja z początkowej „klapy” zmieniła się w coś naprawdę uroczego - uśmiech przykrywający panikę, którą znam z autopsji (kto nigdy nerwowo nie grzebał w kablach na scenie w poszukiwaniu zaginionego dźwięku, niech pierwszy rzuci kamieniem !) sprawił, że gdy już wszystko wróciło na dobre tory, widownia z entuzjazmem odetchnęła z ulgą i wróciła do konsumpcji tej muzycznej uczty.

Jak podsumować cały koncert ? Lokalny muzykant zorganizował światowe SHOW na najwyższym poziomie ! Świetnie, że całość została zarejestrowana, bo to świetny kąsek - nie tylko reklamowy, ale zwłaszcza artystyczny. Cóż patrząc na to wszystko, aż zatęskniłem za koncertowaniem… Może jeszcze kiedyś.

~Michał Nowak