Rejon placu Wojska Polskiego zmienia swoje oblicze. Do pięknie odremontowanej kamienicy Pod Żabami teraz dołączyła kamienica na rogu ulic Ratuszowej i 11 Listopada. Kiedy modernizację przejdzie sam plac, ten kwartał miasta zmieni radykalnie swój wygląd.

Właśnie zakończył się remont dawnej siedziby władz lokalnych w Białej. Symbolicznym zakończeniem prac było zawieszenie na zwieńczeniu attyki herbu Białej. Herb wzorowany jest na zachowanym eksponacie z papieru firmowego miejskiej Komunalnej Kasy Oszczędności z 1915 roku. Płaskorzeźbę przedstawiającą herb Białej wykonała pracownia konserwacji zabytków Marii Osielczak.

Prace remontowe kamienicy kosztowały blisko 1,9 mln zł - niewiele ponad 1 mln zł wyłożył Zakład Gospodarki Mieszkaniowej w Bielsku-Białej, który posiada ponad 50 proc. udziałów w nieruchomości. Prywatni właściciele kamienicy pokryli pozostałą część kwoty, w której 400 tys. zł stanowiła dotacja z budżetu miasta.

Warto przypomnieć, że podczas lutowej sesji Rada Miejska zdecydowała o wsparciu finansowym remontu pięciu zabytkowych obiektów w mieście, w tym kamienicy przy ul. Ratuszowej 2. Współwłaścicielom tej nieruchomości radni przyznali 400 tys. zł w ramach dotacji celowej. Wysokość dotacji stanowi 46 proc. nakładów koniecznych do wykonania remontu konserwatorskiego.

Miasto dofinansowało remont konserwatorski elewacji, sieni i klatki schodowej oraz wykonanie izolacji ścian fundamentowych budynku. Wykonany już remont poprawił stan techniczny i estetyczny dawnego ratusza w Białej. Stanowił kontynuację prac renowacyjnych podjętych jeszcze w roku 2020 r., kiedy to naprawiono więźbę i wymieniono pokrycie dachowe budynku.

Zgodnie z najnowszymi ustaleniami historyków, przez wiele lat obiekt, o którym mowa, był historyczną siedzibą władz Białej. W latach 1750-1897 obradowały tu władze miejskie. Tu także 31 października 1769 roku podpisano akt utworzenia Generalnej Rady Stanów Skonfederowanych, czyli naczelnego organu władzy konfederatów barskich zwanego Generalnością. W 1827 roku drewniany ratusz zburzono i zastąpiono go konstrukcją murowaną w stylu historyzmu z czytelnymi elementami późnego klasycyzmu. Kamienicę przebudowano ok. 1870 roku.